Doolhoven, Doubtful Sound, horseriding en vulkanen

Kia ora!

Waarschijnlijk is dit mijn laatste verslag vanuit NZ, een verhaal vol met allemaal avonturen! Deze week hebben mama en ik ontzettend veel gedaan.

Dinsdagochtend begonnen we in Wanaka met stralende zon en een blauwe lucht. Puzzling World stond eerst op ons 'programma', een megapuzzelparadijs. We begonnen buiten in het doolhof. Missie: zoek de vier torens (geel groen blauw en rood, in deze volgorde). Makkelijker gezegd dan gedaan, na een uur hadden we alle torens in zwaar willekeurige volgorde gevonden...:P maar heel veel lol gehad:D! De illusions rooms vormden het andere deel van Puzzling World, vier kamers met allerlei illusies: hologrammen, gezichten die je volgen, Ames room (de reus en de dwerg) en een kamer waarin je horizontaliteitsbesef op z'n kop wordt gezet... erg leuk, vooral die gezichten! Daarna zijn we over een supermooie weg naar Queenstown gereden en meteen door naar Te Anau. Onderweg even een korte struggle met het links rijden:P maar na een korte coaching door mij reed mama weer netjes links! In Te Anau was het berekoud, maar het hostel was erg gezellig! Leuke mensen met allemaal leuke reisverhalen!

Woensdagochtend eerst in Te Anau naar een Wildlife Park geweest, al hadden de vogels daar niet echt een wildlife, want ze leefden in kooien. Leuke vogels gezien: de Tekahe (een prehistorische vogel, schattig om te zien) en de Kea (een ondeugende papegaai met slaapzakken en schoenen kapot scheuren als favoriete sport:P). Daarna door naar Manapouri (weer zo'n geweldige plaatsnaam!), want daar begon onze cruise door Doubtful Sound. Dikke schrik toen we ontdekten dat we de cruise hadden moeten herbevestigen, maar bij het inchecken bleek gelukkig dat we gewoon meekonden! Eerst met een bootje over Lake Manapouri, dat was al ontzettend leuk! Daarna met de bus over een unsealed road naar een pasje met een supergaaf uitzicht over de Sound (soort fjord) en door naar de volgende boot: een heel mooi zeilschip, wauw! 's Middags door het fjord gevaren, op het grote schip en ook nog even op een klein speedbootje. Doubtful Sound is echt een prachtig fjord: helder water waaruit steile bergen met regenwoud oprijzen, af en toe een watervalletje en zingende vogels. We boften super met het weer: ZON ZON ZON (terwijl het er 200 dagen per jaar regent). Aan het eind van de middag naar de Tasman Sea gevaren naar een zeehondenkolonie. Heel veel jonge zeehondjes gezien en een zonsondergang:D! Daarna was het tijd voor een megagroot diner, ontzettend lekker gegeten en heel gezellig gekletst met een Engels en een Frans stel en een Nederlands gezin.Voor we ons bed in doken nog even buiten sterren gekeken. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien, heel mooi (en na wat zoeken ook het zuiderkruis gevonden).

Donderdagochtend vroeg gewekt door het starten van de scheepsmotoren, lekker ontbeten en buiten (in de kou) van het uitzicht genoten en de sound of silence, een moment waarop alles en iedereen helemaal stil was en je alleen het klotsen van het water en wat vogels kon horen, bijzonder om mee te maken! Doubtful sound was echt geweldig:D! Na we met bus en boot weer terug bij de auto waren terug gereden naar Queenstown. Aan het eind van de middag nog even door de stad geslenterd en daarna snel ons warme hostelbed in.

Voor vrijdag hadden we een paardrijtocht geboekt in Glenorchy, een dorpje 50 km bij Queenstown vandaan. Je rijdt een heel stuk langs een meer op de bergen af, het leek net het eind van de wereld, supermooi daar en het perfecte landschap om in paard te rijden. Bij de stal aangekomen eerst op de foto met het gepensioneerde paard dat in de Lord of the Rings heeft 'meegespeeld' en daarna op onze paarden geklommen: ik op Leo en mama op Dani. Eerst een beetje gestapt, riviertje over gestoken en daarna door de riverbanks gedraafd en lekker gegaloppeerd. Haha, mama deed het geweldig, ondanks dat het minstens 10 jaar geleden was dat ze op een paard had gezeten:P! Tijdens een van de counters (galopjes) viel een van onze mederuiters van haar paard en haar paard was zo groot dat ze er niet meer op kon komen. Mama zat op een kleiner paard, dus gewisseld en mama op de grote dikke Bonnie:P! Omdat mijn paard lekker snel was, mocht ik een stukje vooruit galopperen, heerlijk:D!! Na het paardrijden teruggereden naar Queenstown en een stadswandeling gemaakt. Langs een oud kerkje, een cottage, de Queenstown gardens (met een frisbee court)en winkeltjes. Mama is nog even in een Kiwipark geweest (kiwi vogels dan, geen fruit;)). Samen met de gondel naar boven voor een mooi uitzicht over de stad en de heuvels en daarna samen gezellig in een Indiaas restaurantje in de stad gegeten. Eenmaal terug in ons hostel aan de praat geraakt met een paar Fransen en de twee Thaise vrouwen die we de hele week overal al tegen zijn gekomen. De Thaise vrouw had gebungeejumpt en liet ons haar foto's zien en daarna kwamen de Fransen met hun skydive foto's. Ik heb geloof ik nog nooit zooooo hard gelachen. Tijdens de skydive van de Franse oudere man was zijn bril verschoven (zat in zijn ogen ipv ervoor) en zijn wangen flubberden alle kanten op, echt te grappig:P Ik kon er niets aan doen maar ik moest zooo hard lachten om die arme man... net als de rest van zijn familie en onze Thaise vriendinnen! Grote lol dus! Niet te laat naar bed, want onze vlucht naar Auckland vertrok zaterdagochtend al op tijd.

Zaterdag naar Auckland gevlogen, voor de verandering een vlucht overdag, dus we konden heel NZ zien: Queenstown, de glaciers, Abel Tasman, Wellington, Mt Ruapehu, Lake Taupo, alle plekken waar ik al geweest was. In Auckland met Hanna afgesproken op het vliegveld, huurauto opgepikt en doorgereden naar Turangi. In Turangi sliepen we in een hostel dat door Mimi (een van mijn collega's) was aangeraden en terecht: een geweldig hostel en Ian (de host) was echt een schat van een man met een spraakgebrek!

Gister (zondag) was het eindelijk zover: we konden de Tongariro crossing doen, de beroemdste en mooiste dagwandeling van NZ, een track van 24 km door een vulkaanlandschap. Onbeschrijfelijk mooi en bijzonder:D, maar ook zwaar vermoeidend, vooral als je nog wat spierpijn hebt van een paardrij-avontuur...:P Het waaide heel erg hard, maar de zon scheen en we komnden heel ver kijken, zelfs naar Mt Taranaki, een vulkaan ver weg. We hebben een poging gedaan om een van de 2 topjes te beklimmen (Mt Doom in Lord of the Rings), maar daar voor waaide het echt te hard. Mt Tongariro, de andere top, hebben we wel beklommen. Vanaf daar door een rode krater naar beneden, naar 3 blauwe meertjes en plekken waar de stoom uit de grond kwam. Rond 3 uur 's middags kwamen we bij een hut aan, daar nog even gezeten en toen nog een lange afdaling naar de car park. Dit was een andere dan waar we begonnen waren en Ian had ons verteld dat er om half6 een shuttlebus zou komen, maar die kwam niet. Gelukkig had Hanna een lift geregeld voor mama, zodat zij de auto op kon halen, maar er waren nog veel meer mensen (1 franse, 3 maleisen en 2 duitsers) en die hadden allemaal niets geregeld en waren zo passief als maar kon. Uiteindelijk begonnen ze zich toen het donker werd een beetje zorgen te maken en probeerden ze te liften, maar dat lukte voor geen meter allemaal... Hanna uiteindelijk liften voor de helft geregeld naar de begin car park en wij met de andere helft gewacht op mama. Daarna nog heeel lang gewacht tot de eerste helft weer terug kwam, maar die kwamen niet meer, dus zijn wij met 2 maleisen terugereden naar Turangi. De anderen bleken daar op onverklaaaarbare wijze al te zijn.... (heel onoverzichtelijk dit, maar dat was de hele situatie ook;))!
's Avonds doodmoe en stijf van de spierpijn ons bed ingerold.

Vandaag was het maandag en hadden we nog steeds megaspierpijn:P Haha, rustig ingepakt in Turangi en afscheid genomen van Ian. Weer naar Rotorua gereden, naar Whakarewarewa village (wat een naam he:P). Dit is een geothermisch dorp waar een Maori community woont. Traditionele hangi gegeten (Maori stoofpot), een Maori performance bijgewoond (geniaal echt en heel mooi) en met een gids door het dorp om over de cultuur te leren. Super leuk echt!! Nu zijn mama en ik in een hostel in Rotorua en Hanna heeft de bus naar Auckland genomen. We gaan zo nog even naar de spa (tegen de spierpijn:P) en morgen rijden we terug naar Wellington. Dan is het echt tijd om daar afscheid te nemen van iedereen, helaas:(!

Arohanui en tot snel allemaal!

Rianne (en Fieke)