Orakei Korako, glowworms en schapen

Kia ora!

Er is alweer een week voorbij gevlogen en ik heb weer vanalles beleefd, genoeg om over te schrijven dus. Ik geloof dat ik ergens bij vorige week dinsdag ben blijven steken. Dinsdag zoals altijd weer een vergadering met Jeff, Larah, Debora, Donna en Heather, altijd heel gezellig:). Een beetje frustrerend is wel dat we nog steeds van de meeste ouders de data niet terug hebben, zeker gezien het feit dat de ouders straks zelf de interventie moeten gaan uitvoeren en dan nog veel meer data zouden moeten gaan sturen… Na de meeting ben ik met Donna naar Island Bay gereden, weer naar een school om een preference assessment te doen. De jongen met wie we vandaag aan de slag gingen zat alleen helemaal niet lekker in z’n vel en twee vreemde mensen plus een kamertje vol met ‘prikkels’ zorgden voor een enorme temper tantrum. De arme jongen was helemaal overstuur en het is dan helemaal niet zinvol om iets te willen doen, dus we hebben afgesproken om de volgende dag terug te komen. ’s Middags op de uni gewerkt totdat ik een smsje kreeg van Hanna. Ze was in Wellington en vroeg of we vanavond konden meeten. Later op de avond had ik een skype-meeting gepland met iemand van de RU, maar samen eten kon natuurlijk wel, dus zijn we in een leuk Italiaans restaurantje gaan eten. Heerlijke vegetarische canneloni gegeten (bijna lasagne met beef, omdat de bediening er een zooitje van maakte …) en gezellig gekletst.

Woensdag ’s ochtends eerst even op de uni aan de slag gegaan en daarna weer met Donna naar Island Bay voor een nieuwe poging. De eerste trial ging hartstikke goed: de jongen werkte super mee en gaf zonder problemen het speelgoed terug (hij hielp zelfs mee met opruimen!). Na deze eerste trial was er even onduidelijkheid over of we een volgende trial zouden proberen of niet. De teacher aide gaf de jongen vervolgens allemaal verschillende opties voor een pauze (rolstoel, buiten, schommel, alfabet) en deze algehele onduidelijkheid leek de aanleiding voor een nieuwe temper tantrum: huilen, schreeuwen en gooien met alles wat hij kon pakken:(. De jongen was weer compleet overstuur, echt heel naar voor hem en daarvoor had hij echt zo ontzettend goed meegewerkt. We hebben met de school afgesproken om de komende dagen steeds 1 trial te doen: het is de bedoeling dat het leuk is om te spelen en niet iets waar je overstuur van raakt. ’s Middags nog even op de universiteit gewerkt en op tijd naar huis gegaan om m’n spullen te pakken voor een lang weekend naar Turangi, Taupo en Rotorua, samen met Marina. Ik ging ’s avonds met de trein naar Pauatahanui, waar Marina woont en donderdag zouden we vanaf daar naar Turangi rijden. In Pauatahanui gewerkt aan mijn kiwi-inburgeringscursus door naar Packed to the Rafters te kijken, een Australische serie waar iedereen in NZ helemaal gek van is;)!

Donderdag vroeg opgestaan en met een auto vol naar Turangi gereden. Het is zo geweldig om gewoon relaxt met een auto door NZ te rijden, iPod aangesloten op de radio en stoppen voor foto’s wanneer je er zin in hebt:D. Onderweg lekker warme chocomel gehaald en ergens soep gegeten(het was koud en regenachtig, echt choco-soep-weer!). Het laatste (lange) stuk van de weg naar Turangi wordt de ‘desert road’ genoemd, een weg door een heel verlaten gebied: geen huizen, alleen de weg. Vanaf de desert road kun je ook Mount Ruapehu zien, een actieve vulkaan (maar maak je geen zorgen, er kwam geen rook uit ofzo, al hoorden we toen we stopten om foto’s te maken wel een heleboel gerommel bij die berg, maar dat zal wel onweer geweest zijn…:P). Halverwege de middag kwamen we bij Turangi en zijn we doorgereden naar het huis van een collega van Marina waarin we mochten logeren, ideaal! Een prachtig huis met heerlijke bedden, badkamers en heel veel dvd’s! Omdat we allebei nog besluiteloos zijn hebben we ’s middags eerst ons plan voor het weekend verder uitgewerkt en een squeeze-tour voor vrijdag geboekt (straks meer daarover!). Daarna zijn we langs Lake Taupo doorgereden de Hukafalls, watervallen in de buurt van Taupo. Daar komt echt een massive amount of water naar beneden:O! Foto’s gemaakt en toen kreeg ik een smsje van Hanna: zij was ook in Taupo, dus we hebben haar bij de tourist information opgepikt en zijn gezellig met z’n drieën uiteten gegaan (de lekkerste lasagne ooit gegeten!). Het was zo gezellig dat we na het eten naar Hanna’s hostel zijn gegaan, haar spullen hebben opgehaald en met z’n drieën naar Turangi zijn gereden. ’s Avonds film gekeken (Babel, een hele mooie film) en nog heel lang zitten kletsen, een super gezellige avond:D!

Vrijdag moesten we er heel vroeg uit, want Marina en ik hadden de squeeze-tour geboekt, Hanna ging daar in de buurt een wandeling maken. Bij de tourist information in Turangi snel even een hostel geboekt (m.b.v. een ontzettend vrolijke en grappige medewerkster:P) en een glowworm –tour. Voor onze squeezetour moesten we naar Mihi, een piepklein plaatsje tussen Taupo en Rotorua (het duurde ook even voordat we het gevonden hadden:P). De squeeze-tour bestond uit drie delen: met een jetboat over de Waikato River, via een hele smalle ruimte tussen de rotsen naar een natuurlijk bubbelbad +waterval zwemmen/lopen en met de jetboat weer terug. De tocht over de rivier was al super gaaf: zo’n jetboat gaat heel hard en de natuur langs de rivier was heel mooi: grotten met vleermuizen, rotsen en 10000 soorten bomen. Het gebied langs de rivier is geothermisch, dus af en toe zie je stoom uit de grond komen of ergens water borrelen, heel bijzonder:D. We kwamen ook langs een plek waar een deel van de Lord of the Rings films zijn opgenomen. Onze gids vertelde van alles over de rivier en de maori-veldslag die daar heeft plaatsgevonden. Marina en ik waren de enigen die de squeeze-tour deden, dus we gingen samen met de gids (Pete) op weg naar onze privé-spa: eerst een stukje lopen door de rivier, daarna tussen de rotsen door lopen en zwemmen, nog een stukje lopen en toen kwamen we bij twee watervallen. Omdat het een geothermisch gebied is, is het water heerlijk warm, lekker om in te zwemmen dus. De watervallen zorgden voor een gratis massage;)! Het door die smalle ruimte tussen de rotsen zwemmen/lopen was echt bijzonder! Op de terugweg met de jetboat geen verhalen meer, maar een heleboel spins (= rondjes draaien met de boot, voelde als een pretpark:P)! Na de squeeze-tour zijn we doorgereden naar Orakei Korako, een geothermisch park met allemaal geisers, mudpools, stoom en een heerlijke rotte eieren lucht;) Haha, het was echt leuk om daar door heen te lopen en het is op een of andere manier heel fascinerend om modder te zien borrelen en stoom uit de grond te zien komen en oranje gekleurde rotsen. Ik heb heel veel foto’s gemaakt, dus jullie lekker meegenieten van wat ik gezien heb, de rotte eierenlucht moet je er zelf even bij denken;)! Na Orakei Korako doorgereden naar Rotorua naar het YHA-hostel. Spullen in onze kamer gedumpt en lekker uit eten gegaan bij een Indiaas restaurant (dat was lekker, jumjum). Het volgende programma-onderdeel (jaja, we hadden echt een heel programma) was de Polynesian spa: allemaal warmwater baden. Heerlijk om in een zwembadje van 42 graden te liggen, met uitzicht op het meer:D! Echt een ontspannen avondje! Omdat ik m’n tandenborstel en pyjama al mee (eeh, aan;)) had kon ik zo m’n bed in rollen!

Heerlijk geslapen ’s nachts, ontbeten en daarna vertrokken we met z’n vieren naar Waitomo. Vieren? Ja! In onze slaapzaal sliep ook een jongen uit Ierland/NY (Ed) die ook wel mee wilde naar Waitomo en aangezien we toch plek hadden, was dat zo geregeld. Een hoop lol onderweg (iets met struisvogels) en precies op tijd bij het black water rafting bedrijf. In Waitomo zijn allerlei grotten met glowworms en wij gingen niet gewoon in een bootje of lopend door een grot, wij gingen in een rubberband, de coole variant:D! Met wetsuits (alweer zo’n oncomfortabel gevaarte aangetrokken), helmen en onze rubbere banden op weg naar de cave. Onderweg even gestopt om te oefenen met van een waterval afspringen… In de cave eerst een stukje gelopen en al snel zag ik de eerst blauwe puntjes (= gloeiwormen), wauw, dat ziet er bijzonder uit, een soort led-lampjes. Onze gidsen vertelden van alles over de gloeiwormen en haha, een echte anti climax: het zijn geen wormen, maar een soort larven en het is de poep die licht geeft:P. Ik blijf het gewoon gloeiwormen noemen! De tocht door de cave was geweldig: super gaaf om van watervallen af te springen met je rubberen band en onder de gloeiwormen door te peddelen. Aan het eind kon je het lampje op je helm gewoon uit doen en de gloeiwormen volgen naar de uitgang. Aan het eind van de middag weer teruggereden naar Rotorua en met z’n vieren boodschappen gedaan. Hanna had geen schoenen aan, dus die mocht in het winkelwagentje zitten (lekker racen), dikke lol:P In het hostel pannenkoeken gegeten met ijs. Ed had hier de grootste lol om, want die had nog nooit van pannenkoeken met ijs gehoord. Weer een hele gezellige avond gehad!

Zondag zijn Marina, Ed en ik naar een schapenshow geweest waarin allerlei schapenrassen werden voorgesteld, schapen geschoren, schapen bijeengedreven, lammetje de fles gegeven en koeien gemolken. Mega-toeristisch (erger kan niet), maar wel leuk om te zien hoe het er op zo’n schapenfarm aan toe gaat. Ik wist niet dat het Merino-schaap zoooo groot was:O! Daarna Ed op de bus gezet en met Hanna nog wat gedronken bij Lake Rotorua en over een marktje gelopen. Hanna ging verder liften naar de Coromandel, dus we hebben haar even buiten Rotorua ‘achtergelaten’, een heel raar gevoel om iemand zomaar ergens achter te laten. Marina en ik zijn daarna teruggereden naar Wellington, nu langs de andere kant van Mount Ruapehu, een prachtige weg. Mount Ruapehu liet zich af en toe even zien tussen de wolken en was al bedekt met sneeuw. ’s Avonds laat was ik weer terug in windy Wellywood na een superleuk weekend!

Het is hier nu maandagavond. Vandaag rustig aangedaan, spullen uitgepakt, wasjes gedaan, enzovoort. Morgen weer naar de universiteit, m’n laatste week op de uni alweer helaas:(. Ik ga er nog even extra van genieten! Volgende week zondag komt mama en vanaf dinsdag 19 april gaan we samen rondreizen:D. Ergens volgende week kunnen jullie weer een nieuw verhaal verwachten!

Arohanui, Rianne

PS. Ik zet m’n foto’s weer op facebook!