Whanganui
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
28 Februari 2011 | Nieuw Zeeland, Wellington
Lieve allemaal,
Allereerst bedankt voor al jullie leuke reacties!
Bij mij is het inmiddels maandag 28 februari, het weekend is weer omgevlogen, maar ik heb ook weer een hele leuke week voor de boeg. Daarover straks meer, eerst heb ik nog wel het een en ander over vorige week te vertellen.
Dinsdag was natuurlijk de aardbeving in Christchurch en het was deze week onmogelijk om niet met nieuws over de aardbeving geconfronteerd te worden. De meeste Nieuw-Zeelanders kennen mensen in het hele land en dus ook in Christchurch. Op de universiteit probeerden dinsdag heel veel collega’s hun vrienden en familie in Christchurch te bereiken, wat heel moeilijk ging omdat alle telefoonlijnen ‘overloaded’ waren, zelfs emergency calls kwamen niet allemaal door! Ik had echt te doen met mijn collega’s die zo onzekerheid zaten over hoe het met hun vrienden en familie ging. Gelukkig hadden de meesten aan het eind van de middag alleen maar positieve berichten gehoord! Ook met Alisons familie was het gelukkig allemaal goed. ’s Avonds ging het op tv en radio ook over niets anders dan de aardbeving en dat is de hele week zo gebleven… In Nieuw-Zeeland gebeuren over het algemeen weinig ‘rampen’ en ongelukken en er is weinig criminaliteit, maar als er dan iets gebeurd, dan wordt er door alle media ook wel heel uitgebreid over bericht. Dinsdagavond ben ik thuis gebleven om Li May te verwelkomen. Li May is een meisje uit Maleisië/ Singapore dat vorig jaar ook al bij Alison heeft gewoond en nu weer terug kwam. Ze is heel klein (ik steek echt een kilometer boven haar uit:P), maar ze is al 29 jaar en ze studeert wiskunde. Li May is echt heel aardig en kan goed Engels, dus heb gezellig met haar gekletst ’s avonds.
Woensdag heb ik besloten om een dagje thuis te werken. Ik had maandag op de universiteit de laatste hand aan de inleiding van m’n thesis gelegd en aangezien ik nog midden in het data verzamelen zit, kon ik niet zo heel veel meer doen op de universiteit. Ik heb woensdag wel gewerkt aan een handleiding voor ouders. Dinsdag kwam Jeff tijdens de wekelijkse meeting met het team met de opdracht dat er een handleiding voor ouders gemaakt moest worden, zodat ouders meer weten over het onderzoek, maar zelf ook actief in het onderzoek kunnen participeren, bijvoorbeeld door een deel van de communicatietraining te geven. Mijn taak was om een stukje over de preference assessments te schrijven: ik moest opschrijven wat ouders precies moesten doen tijdens zo’n preference assessment, in korte en duidelijke taal. Heel leuk om te doen en ook bruikbaar voor m’n eigen thesis! ’s Avonds hadden we een feestje te vieren: Alison had eindelijk een nieuwe baan gevonden:D, dus dat betekende champagne en lekker eten met Alison, Li May en Craig (Alisons buurman). Heel gezellig!
Donderdag ’s ochtends een vader geïnterviewd en ’s middags een moeder. Grappig om de grote verschillen tussen ouders te zien. Sommige ouders kunnen precies uitleggen waar ze hun kind mee kunnen belonen, andere ouders vinden dit heel moeilijk. Tussendoor op de universiteit vast een stukje van de methode van m’n thesis geschreven en een interview uitgetypt.
Vrijdag had ik eigenlijk niets meer te doen op de universiteit en heb ik m’n spullen ingepakt en boodschappen gedaan voor het weekend. Samen met Marina ging ik roadtrippen naar Whanganui, een stad aan de westkust van het Noordereiland met een beroemde grote rivier. Marina kon de auto van Jackie en David lenen, dus konden we lekker zelf met de auto op pad. Marina reed en ik was kaartlezer (en ja, we zijn zonder omwegen in Whanganui aangekomen!).Het is zo leuk om gewoon zelf rond te rijden door Nieuw-Zeeland, te stoppen als je daar zin in hebt. We zijn onderweg bij een Nederlandse molen gestopt (ik snap niet hoe ze op het idee zijn gekomen om in een minidorpje ergens in Nieuw-Zeeland een molen neer te zetten…;)) In het stadje een stuk verderop gestopt om falaffel en een ijsje te eten en uiteindelijk waren we rond half 9 bij Whanganui, maar vanaf daar moesten we nog op zoek naar Bushy Park, waar we de bunkhouse hadden gehuurd. De bunkhouse was een klein huisje met veel stapelbedden, keukentje enz. We moesten nog een stukje voorbij Whanganui en dan ergens de grote weg af, nog 8 km in het pikkedonker over een kronkelweggetje rijden voor we eindelijk bij Bushy Park waren. Na de nodige hekken (om ratten en ander ongedierte buiten het park te houden) kwamen we bij een groot landhuis, waar het helemaal donker was. We wisten dat de eigenaren vanavond niet thuis zouden zijn, maar toch een beetje vreemd om zo helemaal in het donker aan te komen. Het duurde even voordat we onze bunkhouse gevonden hadden, maar uiteindelijk waren we er! Meteen even een kleine wandeling door het bos gemaakt (met zaklampjes natuurlijk) op zoek naar een kiwi. Helaas hebben we er geen een gezien, maar misschien wel gehoord!
Zaterdag lekker lang uitgeslapen, rustig aan ontbeten en daarna terug naar Whanganui naar de tourist information. We wilden eigenlijk graag kanoën of met een jetboat op de rivier, maar om het mooiste stuk van de rivier te kunnen zien, hadden we eigenlijk al om 9 uur weg gemoeten, dus dat lukte niet meer. Daarom eerst even een beetje door de winkelstraat gelopen in de hoop iets leuks te kopen, maar om te winkelen hoef je absoluut niet naar Whanganui. De les van de dag: een winkel die er op afstand leuk uitziet, is van dichtbij verschrikkelijk. Ons oordeel: winkelinrichting: lelijk, kleding: nog veel erger; rommelgehalte: hoog! Na een lunch in een leuk restaurantje de auto gepakt en een heel stuk lang de rivier gereden over een smal weggetje dat precies de rivier volgde. De rivier was echt mooi om te zien! De weg liep zo’n 65 kilometer langs de rivier voordat hij stopte, echt een heel eind nog, we zijn tot halverwege gereden en toen weer terug. Bij een campinkje langs de rivier even pootje gebaat en daarna teruggereden naar Whanganui. ’s Middags nog even bij Victoria Lake, een park in de stad, gekeken en mooie foto’s gemaakt. ’s Avonds zijn we naar de film geweest, Love birds, een Nieuw-Zeelandse romantische komedie over een man die voor een eend gaat zorgen:P
Zondag onze spullen weer ingepakt en langzaamaan weer richting huis gereden. In Bulls even naar de Dutch shop geweest. We waren er op de heenweg al langsgekomen, maar toen was hij dicht, nu gelukkig open. Bij het horen van de verschrikkelijke Nederlandse muziek en de meemompelende eigenaar, begonnen Marina en ik acuut Engels tegen elkaar te praten:P. Het is toch wel maf om hier zoveel Nederlandse producten te zien: stroopwafels, dropjes, kaas, pindakaas, droste chocola, maggi, koopmans en veel euroshopper;) Ik kon het niet laten om pannenkoekenmix en appeltaartmix mee te nemen, en nasikruiden en kerriesaus… Ik weet dat Alison dol is op pannenkoeken, dus nu kan ik lekker echte Hollandse pannenkoeken bakken. Toen we bij Paekakariki waren nog even naar het strand geweest en daarna zelf het laatste stukje met de trein naar Wellington gegaan.
Vandaag is het alweer maandag. Ik heb vanochtend op een school een interview afgenomen en vanavond staat er ook nog een interview op de planning. Dinsdag ga ik met Larah mee als zij de Vineland gaat afnemen, ga ik nog 2 interviews doen en heb ik weer een meeting met Jeff en de rest van het team. Ook woensdag staan er weer 2 interviews op de planning. Genoeg leuke dingen te doen dus!
Ik zie dat ik alweer een lang verhaal heb geschreven, dus ik laat het hierbij! Ik zet weer een aantal foto’s op facebook. Als je geen facebook hebt en toch graag foto’s wil zien, stuur dan even een mail, dan mail ik een aantal foto’s!
Liefs,
Rianne
Allereerst bedankt voor al jullie leuke reacties!
Bij mij is het inmiddels maandag 28 februari, het weekend is weer omgevlogen, maar ik heb ook weer een hele leuke week voor de boeg. Daarover straks meer, eerst heb ik nog wel het een en ander over vorige week te vertellen.
Dinsdag was natuurlijk de aardbeving in Christchurch en het was deze week onmogelijk om niet met nieuws over de aardbeving geconfronteerd te worden. De meeste Nieuw-Zeelanders kennen mensen in het hele land en dus ook in Christchurch. Op de universiteit probeerden dinsdag heel veel collega’s hun vrienden en familie in Christchurch te bereiken, wat heel moeilijk ging omdat alle telefoonlijnen ‘overloaded’ waren, zelfs emergency calls kwamen niet allemaal door! Ik had echt te doen met mijn collega’s die zo onzekerheid zaten over hoe het met hun vrienden en familie ging. Gelukkig hadden de meesten aan het eind van de middag alleen maar positieve berichten gehoord! Ook met Alisons familie was het gelukkig allemaal goed. ’s Avonds ging het op tv en radio ook over niets anders dan de aardbeving en dat is de hele week zo gebleven… In Nieuw-Zeeland gebeuren over het algemeen weinig ‘rampen’ en ongelukken en er is weinig criminaliteit, maar als er dan iets gebeurd, dan wordt er door alle media ook wel heel uitgebreid over bericht. Dinsdagavond ben ik thuis gebleven om Li May te verwelkomen. Li May is een meisje uit Maleisië/ Singapore dat vorig jaar ook al bij Alison heeft gewoond en nu weer terug kwam. Ze is heel klein (ik steek echt een kilometer boven haar uit:P), maar ze is al 29 jaar en ze studeert wiskunde. Li May is echt heel aardig en kan goed Engels, dus heb gezellig met haar gekletst ’s avonds.
Woensdag heb ik besloten om een dagje thuis te werken. Ik had maandag op de universiteit de laatste hand aan de inleiding van m’n thesis gelegd en aangezien ik nog midden in het data verzamelen zit, kon ik niet zo heel veel meer doen op de universiteit. Ik heb woensdag wel gewerkt aan een handleiding voor ouders. Dinsdag kwam Jeff tijdens de wekelijkse meeting met het team met de opdracht dat er een handleiding voor ouders gemaakt moest worden, zodat ouders meer weten over het onderzoek, maar zelf ook actief in het onderzoek kunnen participeren, bijvoorbeeld door een deel van de communicatietraining te geven. Mijn taak was om een stukje over de preference assessments te schrijven: ik moest opschrijven wat ouders precies moesten doen tijdens zo’n preference assessment, in korte en duidelijke taal. Heel leuk om te doen en ook bruikbaar voor m’n eigen thesis! ’s Avonds hadden we een feestje te vieren: Alison had eindelijk een nieuwe baan gevonden:D, dus dat betekende champagne en lekker eten met Alison, Li May en Craig (Alisons buurman). Heel gezellig!
Donderdag ’s ochtends een vader geïnterviewd en ’s middags een moeder. Grappig om de grote verschillen tussen ouders te zien. Sommige ouders kunnen precies uitleggen waar ze hun kind mee kunnen belonen, andere ouders vinden dit heel moeilijk. Tussendoor op de universiteit vast een stukje van de methode van m’n thesis geschreven en een interview uitgetypt.
Vrijdag had ik eigenlijk niets meer te doen op de universiteit en heb ik m’n spullen ingepakt en boodschappen gedaan voor het weekend. Samen met Marina ging ik roadtrippen naar Whanganui, een stad aan de westkust van het Noordereiland met een beroemde grote rivier. Marina kon de auto van Jackie en David lenen, dus konden we lekker zelf met de auto op pad. Marina reed en ik was kaartlezer (en ja, we zijn zonder omwegen in Whanganui aangekomen!).Het is zo leuk om gewoon zelf rond te rijden door Nieuw-Zeeland, te stoppen als je daar zin in hebt. We zijn onderweg bij een Nederlandse molen gestopt (ik snap niet hoe ze op het idee zijn gekomen om in een minidorpje ergens in Nieuw-Zeeland een molen neer te zetten…;)) In het stadje een stuk verderop gestopt om falaffel en een ijsje te eten en uiteindelijk waren we rond half 9 bij Whanganui, maar vanaf daar moesten we nog op zoek naar Bushy Park, waar we de bunkhouse hadden gehuurd. De bunkhouse was een klein huisje met veel stapelbedden, keukentje enz. We moesten nog een stukje voorbij Whanganui en dan ergens de grote weg af, nog 8 km in het pikkedonker over een kronkelweggetje rijden voor we eindelijk bij Bushy Park waren. Na de nodige hekken (om ratten en ander ongedierte buiten het park te houden) kwamen we bij een groot landhuis, waar het helemaal donker was. We wisten dat de eigenaren vanavond niet thuis zouden zijn, maar toch een beetje vreemd om zo helemaal in het donker aan te komen. Het duurde even voordat we onze bunkhouse gevonden hadden, maar uiteindelijk waren we er! Meteen even een kleine wandeling door het bos gemaakt (met zaklampjes natuurlijk) op zoek naar een kiwi. Helaas hebben we er geen een gezien, maar misschien wel gehoord!
Zaterdag lekker lang uitgeslapen, rustig aan ontbeten en daarna terug naar Whanganui naar de tourist information. We wilden eigenlijk graag kanoën of met een jetboat op de rivier, maar om het mooiste stuk van de rivier te kunnen zien, hadden we eigenlijk al om 9 uur weg gemoeten, dus dat lukte niet meer. Daarom eerst even een beetje door de winkelstraat gelopen in de hoop iets leuks te kopen, maar om te winkelen hoef je absoluut niet naar Whanganui. De les van de dag: een winkel die er op afstand leuk uitziet, is van dichtbij verschrikkelijk. Ons oordeel: winkelinrichting: lelijk, kleding: nog veel erger; rommelgehalte: hoog! Na een lunch in een leuk restaurantje de auto gepakt en een heel stuk lang de rivier gereden over een smal weggetje dat precies de rivier volgde. De rivier was echt mooi om te zien! De weg liep zo’n 65 kilometer langs de rivier voordat hij stopte, echt een heel eind nog, we zijn tot halverwege gereden en toen weer terug. Bij een campinkje langs de rivier even pootje gebaat en daarna teruggereden naar Whanganui. ’s Middags nog even bij Victoria Lake, een park in de stad, gekeken en mooie foto’s gemaakt. ’s Avonds zijn we naar de film geweest, Love birds, een Nieuw-Zeelandse romantische komedie over een man die voor een eend gaat zorgen:P
Zondag onze spullen weer ingepakt en langzaamaan weer richting huis gereden. In Bulls even naar de Dutch shop geweest. We waren er op de heenweg al langsgekomen, maar toen was hij dicht, nu gelukkig open. Bij het horen van de verschrikkelijke Nederlandse muziek en de meemompelende eigenaar, begonnen Marina en ik acuut Engels tegen elkaar te praten:P. Het is toch wel maf om hier zoveel Nederlandse producten te zien: stroopwafels, dropjes, kaas, pindakaas, droste chocola, maggi, koopmans en veel euroshopper;) Ik kon het niet laten om pannenkoekenmix en appeltaartmix mee te nemen, en nasikruiden en kerriesaus… Ik weet dat Alison dol is op pannenkoeken, dus nu kan ik lekker echte Hollandse pannenkoeken bakken. Toen we bij Paekakariki waren nog even naar het strand geweest en daarna zelf het laatste stukje met de trein naar Wellington gegaan.
Vandaag is het alweer maandag. Ik heb vanochtend op een school een interview afgenomen en vanavond staat er ook nog een interview op de planning. Dinsdag ga ik met Larah mee als zij de Vineland gaat afnemen, ga ik nog 2 interviews doen en heb ik weer een meeting met Jeff en de rest van het team. Ook woensdag staan er weer 2 interviews op de planning. Genoeg leuke dingen te doen dus!
Ik zie dat ik alweer een lang verhaal heb geschreven, dus ik laat het hierbij! Ik zet weer een aantal foto’s op facebook. Als je geen facebook hebt en toch graag foto’s wil zien, stuur dan even een mail, dan mail ik een aantal foto’s!
Liefs,
Rianne
-
28 Februari 2011 - 01:31
Frederieke :
Yay je eerste echte roadtrip in Nieuw-Zeeland ;). Een bunkhouse dat is eens wat anders dan een hutje op de hei ;) Fijn dat je het nog steeds zo naar je zin hebt. Oeh ik ben jaloers dat jullie een Dutch Shop hebben, die hebben we hier helaas niet. Ik mis de stroopwafels wel een beetje, maar het weer dan weer niet :P. Nou meis, heb een fijne week en spreek je snel weer!
xx -
28 Februari 2011 - 08:10
Eelco:
Ha Rianne,
Zie dat je er een mooi avontuur van maakt. Nog ff en je wordt een echte backpacker. Blijf genieten! grz -
28 Februari 2011 - 09:35
Marga:
Hallo meissie, je maakte me bijna gek met die foto van de schappen in de kruidenierszaak!! Fritesaus, dropjes, nasikruiden, pannekoekenmix voor het grijpen, zelfs in Zwitserland hebben we dat niet in de SPAR!!!! Fijn dat je A nu met hollandsche pannenkoeken kunt verwennen! Lekker doorgaan met genieten en de "jacht naar een kiwi".
DBMMM -
28 Februari 2011 - 10:15
Anniek:
Lieve zus, het klinkt weer helemaal top. We hadden gister natuurlijk al geskyped maar ik sliep (alweer) nog half. Leuk om nog een huisgenootje te hebben. Een kilometer langer, hm, ik ben benieuwd hoeveel langer ik dan wel niet ben:P. Spannend om zo in het donker op zoek te gaan naar je bed! Gelukkig kon je hem vinden. Hadden jullie dan ook meerdere bedden per persoon? Is het allemaal goed gekomen met de man en de eend? Hahaha, ik moest echt lachen toen ik dat las. En die winkels, he beschrijft het echt heel leuk. Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal. Nu nog even foto's kijken. We skypen wel weer. Tot liefs -
28 Februari 2011 - 10:49
Lia:
Je hebt het nog steeds prima naar je zin! Hier gaan we, ma een bijzondere voorjaarsvakantie, weer aan ons 'werk'.
Succes bij jouw 'werkzaamheden".
-
28 Februari 2011 - 13:51
Papa:
Dag dochter
Heerlijk verhaal weer. Stoer om in het donker naar kiwi's te zoeken als je net een eng donker huis heb gevonden! Ik zal vanavond weer eens even facebooken, zodat ik op de hoogte blijf van je foto's. Eigenlijk is het nauwelijks nodig, want je schrijft weer prachtig beeldend. Het interviewprogramma loopt nu aardig vol he, lekker voor je planning. Blijf genieten en tot skypes! -
28 Februari 2011 - 18:03
Marijke (en Ben):
Ha Rianne,
Zie je daar zo'n beetje relaxed rondtoeren met dat autootje. Mooi om te lezen hoe je al helemaal 'los' bent gegaan met het onderzoek en je thesis. Kiwi's zoeken in Nw zeeland is een stuk avontuurlijker dan hier in nl. Als ik zin heb, dan pak ik er één :-)
Veel plezier weer! -
28 Februari 2011 - 19:07
Jo-Ann:
:) wat heerlijk inderdaad om lekker op je eigen tempo rond kan trekken en alles kan bekijken. Nog steeds echt geluk dat jullie elkaar gevonden hebben! Klinkt alsof je je daar helemaal vermaakt en elke dag wel iets leuks te doen hebt. We gaan snel weer helemaal bijkletsen via skype! (heb het inmiddels gedownload :P) Maar ga nu eerst zelf nog een paar daagjes op vakantie naar Ierland (toch nog een ticket haha!)
Geniet van de rest van deze week! Liefs uit Nijmegen! -
04 Maart 2011 - 14:55
Ria:
hoi Rianne, je bent en blijft enthousiast, houden zo.Samen rondtrekken, stoppen waar en wanneer je wilt is heerlijk. Jij kunt schrijven zeg, je had journalist moeten worden.
Groetjes van Ria. -
07 Maart 2011 - 18:24
Ria:
ik zit nu ook op facebook en kon eindelijk je foto's bekijken. Ik heb ervan genoten. ook oma geniet mee, ik ptint je reisverslagen uit voor haar, dan heeft ze gelijk wat te lezen.
Gr Ria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
