Avonturen in Picton

Hallo:D

Hier weer een berichtje vanuit Wellington om jullie even bij te praten over mijn belevenissen in Picton dit weekend. Zaterdagochtend hadden Marina en ik om 7 uur bij de boot afgesproken, dus heel vroeg opgestaan en met de bus naar de terminal van Bluebridge ferries gegaan, waar onze boot om 8 vertrok. De overtocht naar het zuidereiland duurde zo’n 3 uur. Van die 3 uur ben je eigenlijk maar korte tijd echt op open zee, al heel snel vaar je weer tussen allemaal stukken ‘land’ en Picton ligt nog een heel eind de baai in. De tocht met de boot was echt super mooi: het water is heel blauw en uit het water zie je steeds stukken land omhoog komen, soms alleen een paar rotsen, soms echt een grote heuvel. Ik heb heel veel foto’s gemaakt, zowel op de heenweg als op de terugweg, zodat jullie ook een beetje kunnen zien hoe het er allemaal uitziet!

Op de boot was het hartstikke gezellig. We raakten al snel in gesprek met een Nederlandse jongen (Matthias heette hij geloof ik) die hier in Wellington Landscaping studeert aan Victoria University, en een vriend van hem van de motorclub. Zij gingen 2 weken met de motor toeren over het zuidereiland voordat de colleges hier weer beginnen. We hebben telefoonnummers uitgewisseld, dus als ze weer terug zijn in Wellington, kunnen we wat met z’n allen afspreken. Langzaamaan begint het aantal mensen wat ik hier ken zich uit te breiden!

Na zo’n 3 uur varen waren we in Picton. Waar het in Wellington nog mistig en bewolkt was, scheen in Picton de zon op volle kracht. Vanaf de boot zijn we met de bus naar het dorpje gebracht. Het eerste wat we zagen was een Nederlandse bakkerij waar we een heerlijk broodje hebben gehaald. Daarna zijn we doorgelopen naar ons hostelletje. Het hostel zat in een oud woonhuis en was heel schatting. Marina en ik hadden een klein tweepersoonskamertje aan de buitenkant van het huis: we moesten buitenom om in ons kamertje te komen:). We hebben even snel onze tassen omgepakt en zijn toen naar de tourist information gelopen. We wilden graag paardrijden hier in de buurt, maar al snel bleek dat we daarvoor eerst een auto moesten huren en nog 2 uur moesten rijden, dus dat ging niet door. Een andere optie was zwemmen met dolfijnen en dit was iets wat we heel graag wilden, maar dat deden ze alleen ’s ochtends en dat kon dus ook niet meer. Gelukkig konden we ook een dolfijnen en vogelspottour doen en dat leek ons ook hartstikke leuk, dus die hebben we geboekt voor deze middag. Rond half 2 verzamelden we ons met nog 13 andere toeristen bij de boot. We zijn lekker achterop de boot in het zonnetje gaan zitten. Ik met een dikke laag factor 50 op m’n gezicht, want het gat in de ozonlaag hangt zo ongeveer boven Nieuw-Zeeland en ik verbrand in Nederland al supersnel, Marina was vergeten zonnebrand te smeren, zoals we aan het eind van de dag merkten…

Ik geloof dat we nog geen half uur voeren, toen we opeens een keiharde knal hoorden, de boot enorm schokt en ik 2 kleine kindertjes door de kajuit zag vliegen… Een paar seconden later zag ik wat er gebeurd was: we waren met volle kracht op een zeilboot gecrasht. De hele zeilboot lag in stukjes, de mast was geknakt, het zeil lag in het water, overal dreven stukken hout en er lagen een heleboel schreeuwende mensen in het water. Vanaf dat moment gebeurde er van alles tegelijkertijd: er werden reddingsboeien uitgegooid om de mensen aan boord te halen, een andere boot kwam aan varen en nam ook mensen aan boord, er werd constant geteld of iedereen er was en een verpleegster op onze boot verleende eerste hulp. Op de zeilboot zaten in totaal 11 mensen en al snel was iedereen aan boord van een boot. Zoals het er toen naar uitzag, waren de meesten niet ernstig gewond: blauwe plekken, snijwonden en wat kneuzingen. Van onze boot was gelukkig niemand gewond geraakt, alleen grote schrik bij iedereen. Nog geen 10 minuten na de crash was het grootste deel van de zeilboot al gezonken. We zijn met de 2 boten teruggekeerd naar Picton. Eenmaal van boord zijn Marina en ik even in het kantoortje van het bedrijf geweest om onze contactgegevens door te geven en daarna hebben we een tijd zitten kijken naar wat er allemaal gebeurde. We voelden ons wel een klein beetje ramptoeristen, maar aan de andere kant waren we hier ook wel echt bij betrokken. Er kwam veel politie, brandweer, 3 ambulances en na een tijdje ook een helikopter. De verwondingen waren dus ernstiger dan we dachten (maar uiteindelijk las ik op internet dat er twee mensen met een gebroken been en enkel naar Wellington zijn gevlogen met de heli, dus achteraf bleek het toch mee te vallen). Samen met de andere passagiers van onze boot hebben we ons afgevraagd hoe dit kon gebeuren. We zaten namelijk op een stuk water waar het helemaal niet druk was, het weer was perfect en het zicht vanuit de kajuit was prima… We snappen nog steeds niet hoe onze schipper de zeilboot niet heeft kunnen ontwijken. Tot zover onze dolfijnentour in Picton. Helaas geen dolfijn gezien:(, maar gelukkig zijn we hier allebei nog wel even, dus kunnen we gewoon nog een keer teruggaan:). ’s Avonds hebben we heerlijke pasta gegeten in een restaurantje, zijn we nog even bij het gat in onze boot gaan kijken (er zit steekt allemaal hout uit) en hebben we nog even gezwommen om af te koelen. Helaas zaten er wel een heleboel kwallen en ik geloof dat ik toch niet echt heel erg dol ben op die slijmerige wezentjes die je zwemmend niet kan ontwijken. Na nog een aantal mooie foto’s zijn we teruggelopen naar ons hostel om lekker te gaan slapen.

Zondag heerlijk uitgeslapen en lekker ontbeten in een restaurantje. Al snel moesten we weer op de boot, terug naar Wellington. Weer hele mooi foto’s gemaakt en een half boek en een aantal hoge golven later waren we weer terug in windy en wolky Wellington. Omdat het pas 4 uur ’s middags was, zijn we even naar Te Papa gegaan. Te Papa is een heel groot en gratis museum in Wellington, met allemaal informatie en tentoonstellingen over de geschiedenis van Nieuw-Zeeland. We hebben alleen de 6e en 5e verdiepingen bekeken, de rest komt een andere keer wel. ’s Avonds weer uit eten geweest in een heel leuk restaurantje, waar de tomatensoep wel heel erg spicy was… Marina had om 8 uur een kijkavond hier, dus daar zijn we samen naartoe gegaan. Marina woont nu in een nogal verschrikkelijk huis en wil graag weg. Dit huis was erg leuk, allemaal leuke mensen, helaas waren er ook heel veel anderen die interesse hadden… Daarna ben ik naar huis gelopen, de volgende bus zou pas een uur later komen en zover lopen is het niet. Rond half 10 was ik thuis, na een bijzonder weekend!

Inmiddels is het alweer maandagmiddag en maak ik kennis met een zeer regenachtig Wellington. Het is grijs, mistig en regent al de hele dag. Morgen heb ik een afspraak en een lunch op de universiteit met Jeff en zijn team en daarna kan ik hopelijk echt aan de slag met mijn onderzoek. Zo langzamerhand wil ik heel graag beginnen:D!

Liefs,

Rianne

PS. Mijn fotoruimte hier is helaas vol en het lukt nog even niet om extra ruimte bij te kopen:(. Daarom zet ik zolang mijn foto’s op facebook!