Seals and horses

Kia ora!

Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn verhalen! Het is hier alweer maandag, dus weer tijd voor een verhaal over de afgelopen week (de tijd vliegt veel te snel voorbij:O).

Vorige week dinsdag had ik zoals elke week weer een vergadering met het hele onderzoeksteam en vandaag hadden we bezoek van een professor uit Christchurch, Dean. De universiteiten in Wellington en Christchurch werken samen aan het onderzoeksproject, als ligt het onderzoek in Christchurch nu helemaal stil vanwege de aardbeving. Dean kwam kijken waar wij nu mee bezig waren en hoe het bij ons allemaal liep. Deze vergadering was chaotisch, maar wel erg gezellig:D. Jeff wilde eigenlijk weer een nieuwe data sheet, maar gelukkig kon Larah hem ervan overtuigen dat de oude versie toch echt beter was. Vervolgens moesten we een plan maken hoe ik woensdag en donderdag alle gezinnen kon bezoeken, complete chaos, maar uiteindelijk zou ik woensdag met Jeff op pad gaan, donderdag eerst met Larah, dan weer met Jeff en ten slotte zou ik met Donna nog 2 assessments en ergens in de stad in de volgende auto stappen:P

Woensdag hebben Jeff en ik de eerste directe preference assessment gedaan. Samengevat: een dikke mess, maar ook een erg leerzame ervaring. Oorzaak: een samenloop van omstandigheden. We zouden om 4 uur bij moeder en kind zijn. Het was ong. 20 min rijden, maar Jeff staat er geloof ik om bekend dat hij overal verdwaald, dus gingen we al om 3 uur weg. Gevolg: we stonden als om half 4 op de stoep, zijn toen rondjes gaan rijden, vervolgens alsnog bijna verdwaald en bijna te laat:P. Dat was leerpunt 1: ga nooit te vroeg weg, dan heb je tijd om te verdwalen. De echte mess ontstond toen we met het jongetje aan de slag gingen. We gaven hem de keus uit 6 speelgoed stukken en hij mocht er steeds maar 1 kiezen, daar een tijdje mee spelen en dan mocht hij opnieuw kiezen. Het arme jochie kreeg een enorme woedeaanval. Ook bij de snack items kreeg hij een temper tantrum: hij wilde meer ijs. Leerpunt 2: dingen gaan niet zoals je ze voorbereid. Leerpunt 3: laat een kind niet zien dat er meer ijs is dan hij krijgt... Ondanks de mess heb ik heel veel geleerd voor de volgende assessments.

Donderdag stonden er uiteindelijk 3 assessments op het programma en ben ik met Larah en Donna op pad geweest. Onderweg steeds precies besproken hoe we het gingen aanpakken, wie wat zou doen, hoe we alles klaar zouden zetten en in welke volgorde we alles zouden doen. Vandaag verliepen de preference assessments vlekkeloos: geen huilende kinderen, maar kinderen die een heleboel lol hadden:D en ouders die heel snel snapten wat de bedoeling was. Tussen de middag had ik een lunch met een aantal PhD studenten, heel gezellig en lekker, al waren de bruin-wit-groene jellypuddinkjes een beetje vreemd… ’s Avonds ben ik met Alison en haar moeder (die voor een paar dagen kwam logeren) uit eten geweest in de Kelburn Pub. Het was St. Patricks day, dus veel groene mensen!

Vrijdag had ik een skype-afspraak met Jill Bevan-Brown, een professor van Massey University in Palmerston North. Zij heeft veel onderzoek gedaan op het gebied van hoogbegaafdheid, autisme en hoe hier door de Maori tegenaan wordt gekeken, allemaal onderwerpen die ik super interessant vind! Via een docent in Nijmegen ben ik met haar in contact gekomen. Het gesprek met Jill was heel bijzonder en erg leuk, ze is echt ontzettend aardig! Daarna nog even naar de universiteit gegaan en tussen de middag gezellig met m’n collega’s naar Wright Hills gelopen, heerlijk in het zonnetje. ’s Middags ook nog even hardgelopen hier, best vermoeiend de berg op;)

Omdat het dit weekend super mooi weer zou worden in Wellington, hadden Marina en ik besloten om gewoon in Wellington te blijven, zonde van het mooie weer om uren in de auto te zitten. Zaterdagochtend bij het dragon boating gekeken, dat is een soort roeien en daarvan waren dit weekend de wedstrijden bij de waterfront. Daarna even de stad in geweest om te lunchen en toen op naar de tourist information, want vanaf daar vertrok onze seal coast safari tour: we gingen met een 4W –drive een heel stuk over het strand rijden en zeehondjes kijken. Vanaf de stad eerst naar Brooklyn hill, naar een windmolen en via een heleboel ruige heuvels naar het strand. Die rit was super leuk, onze driver (Kent) wist ontzettend veel over het landschap en de mensen die zo hier en daar woonden, te vertellen. Op het strand reden we echt over rotsen en grote stenen, hobbel-de-bobbel:D. De zeehonden waren heel schattig, ze lagen allemaal languit op de rotsen en af en toe hobbelden ze de zee in. We konden heel dichtbij komen en ik heb heel veel foto’s gemaakt (die komen weer op facebook). Op het strand lekker nog een kopje thee gedronken en een muffin gegeten en daarna gingen we via een andere route weer terug naar de stad. ’s Avonds zijn we naar de film geweest (Never let me go) en dat was de meest deprimerende film die ik ooit gezien heb, geen aanrader dus!

Zondag hebben we paardgereden in de Ohariu valley, een vallei vlakbij Wellington. Eerst in het restaurantje pannenkoeken gegeten en daarna 2 uur heerlijk door de bossen, beekjes en vooral veel heuvels gereden, super leuk, heel mooi en het was echt heerlijk weer,:D. Ik had een lief en oud paard dat nog wel lekker voorwaarts was! We waren met een groep van 8 plus 3 begeleiders en het blijft altijd grappig om mensen te zien die voor de eerste keer paardrijden. Het meisje voor mij hing echt als een zak aardappelen op haar paard, wel een beetje zielig voor haar paard hoor! Marina en ik waren wel de enige echt gevorderde ruiters en alleen maar stappen en draven is wel een beetje saai, dus de volgende keer boeken we een privé-rit.

Nu is het dus alweer maandag. Ik heb het niet zo druk met m’n scriptie vandaag, omdat ik nog data aan het verzamelen ben en dus weinig kan schrijven. Ik moest voor een vak in Nijmegen nog wel een boek lezen, dus dat heb ik vandaag gedaan en tussen de middag weer met m’n collega’s gewandeld:).
Ik heb het hier nog steeds helemaal naar m’n zin (en wil nog lang niet naar huis!). Volgende week kunnen jullie weer een nieuw verhaal verwachten!

Arohanui,

Rianne